Waarom relaties en vriendschappen veranderen als jij in je kracht gaat staan.

Zie de relaties en vriendschappen als een toneelspel. Ieder heeft zijn eigen rol en dat voelt zeker na een aantal jaren, of misschien je hele leven al, vertrouwd. Jij weet wat jouw rol is en wat er van jou verwacht wordt. Dat weet je op onbewust niveau, maar ook op bewust niveau. Bewust merk je al snel genoeg dat als jij al eens een andere rol aanneemt dat dat niet gewaardeerd wordt door je medespelers. Ze reageren misschien boos dat jij ineens iets anders doet, dan dat zij verwachten. Dus jij gaat direct weer naar je oude rol terug want jij wilt geen chaos en je wilt graag geaccepteerd worden door je medespelers. Dit is een onbewust proces.

Een proces wat er al is sinds je geboorte. Als baby weet je onbewust dat je afhankelijk bent van je jouw ouders, dus je zult onbewust er alles aan doen om te doen wat zij van je verwachten. Zonder hun aandacht, liefde en voeding wat je van hen krijgt zul je het niet overleven. En dat proces zit zo diep in je dat je dat blijft herhalen.

Zolang jij het gevoel hebt dat je afhankelijk bent van anderen, of denkt dat je een ander nodig hebt om te kunnen bestaan, zul steeds datgene doen wat de ander van je verwacht. Je blijft in die rol.

En je kunt om vele redenen (onbewust) het gevoel hebben een ander nodig te hebben. Zeker als je zelf weinig eigenwaarde hebt, weinig van jezelf houdt, zul je steeds weer de bevestiging van de ander nodig hebben om je geliefd of de moeite waard te vinden. En als dat wegblijft, dat de ander je niet meer vaak genoeg laat zien dat je belangrijk bent, dan zul je van alles doen om weer in de gratie bij de ander te vallen.

Nogmaals, dit zijn onbewuste processen die er zo in geslepen zijn, dat je het eerst zelf helemaal niet in de gaten hebt.

Op een bepaald moment kan er iets in jou veranderen waardoor jij je niet meer goed in die rol voelt. Je voelt dat je tot nu toe maar een bijrol hebt gehad, omdat je dacht dat jij niet goed genoeg was voor de grotere rollen. Dat heeft iedereen je ook altijd verteld, omdat zij zich veilig en vertrouwd voelen met hun rollen. Zij houden ook niet van veranderingen dus doen er alles aan om jou in die rol te houden.

Pas op het moment dat jij aan jezelf gaat werken en je in de gaten krijgt dat jij belangrijk bent en een eigen mening hebt die er zeker toe doet, dan ga je voor die andere rol. Die rol die jou eindelijk in het licht gaat zetten dat jij verdient.

Je merkt dat je meer wilt omdat jij van jezelf gaat houden en echt waardevol gaat vinden. Je merkt dat je steeds minder de goedkeuring van de ander nodig hebt. Dat je jezelf onbewust altijd klein hebt gehouden omdat dat nu eenmaal bij de rol paste.

Op het moment dat jij in de gaten krijgt dat jij er zeker toe doet en voor een betere rol gaat, zul je merken dat de rollen op het toneel ineens gaan verschuiven.

Er ontstaat een soort chaos omdat de andere spelers niet meer weten wat ze met jou en hun eigen rol aanmoeten. Het was hun hele leven duidelijk en nu kom jij en wilt ineens een andere rol.

Je wilt misschien niet meer de rol van het kleine meisje wat altijd zorg nodig heeft van anderen om zich goed te voelen.

Jij wilt niet meer die vrouw zijn die altijd voor anderen zorgt omdat ze dat zo van haar medespeler, haar moeder, heeft geleerd. Jij hebt ondertussen geleerd dat jij voor jezelf kunt zorgen en dat je niet afhankelijk bent van een ander om je gelukkig te voelen. Om je geliefd te voelen, om je gezien, gehoord te voelen.

Jij ziet jezelf staan in de grote schijnwerper! Jij weet dat jij iets te vertellen hebt aan de wereld en je neemt geen genoegen meer met die bijrollen. Sterker nog: je eist de rol als regisseur op. Een rol die je eigenlijk altijd al had vanaf het begin toen je aan dit toneelspel begon, maar die je vergeten was. Je herinnert je weer dat jij goed bent zoals je bent en geen genoegen hoeft te nemen met die kleinere rollen.

Voor jouw medespelers is dit chaos. Zij wisten altijd precies wat ze moesten doen om jou te laten doen wat zij (onbewust) wilden. Maar nu jij gegroeid bent staan ze ineens naast je in plaats van boven je. Of ze krijgen nu ineens een bijrol in plaats van een hoofdrol op het toneel waar jij jouw plaats hebt opgeëist. Onbewust kunnen ze nog maar een paar dingen doen. Of ze gaan gaan met je mee groeien en gaan ook op zoek naar die betere rol. Of ze gaan er (onbewust) alles aan doen om jou weer terug op de vertrouwde plek op het toneel te krijgen.

Dat is het moment dat je veel weerstand zult ondervinden. Dat is het moment dat je getest wordt om te kijken of die nieuwe rol echt is wat jij wilt. Je zult opmerkingen krijgen als: “Sinds jij bij die coach bent, ben je zo veranderd. Je bent jezelf niet meer.” “Die therapie doet je niets goeds. Je was vroeger veel aardiger. Je wordt nu een beetje een bitch” “Vroeger kon ik altijd op je rekenen. Ik wist altijd waar ik met je aan toe was. Maar sinds je die boeken leest, ben je veel wispelturiger geworden en zeg je steeds vaker afspraken af omdat je ineens geen zin meer hebt” Etc. etc.

Ik weet nog dat één van mijn leraren altijd zei: ‘als je groeit, gaan mensen tegen je aanschoppen omdat je niet meer doet wat zij van je verwachten. Hoe meer weerstand je krijgt, des te beter. Dat betekent dat je groeit. Hoe meer weerstand, hoe meer jij weet dat je op je goede weg bent. Heerlijk die weerstand!”

Ik merk het ook om me heen: ouders die boos op mij zijn, omdat hun kind (van 40 jaar) eindelijk voor zichzelf durft op te komen. Volgens hen heb ik een slechte invloed omdat zij nu de controle kwijt raken en dus de nieuwe rol moeten aannemen. En dat is lastig, dus kunnen ze beter tegen mij aanschoppen in de hoop dat dan alles weer wordt zoals eerder het geval was.

Vrienden die altijd op mij konden leunen, altijd hun verhaal aan mij kwijt konden en nu vaker een dichte deur tegenkomen als ze weer in hun slachtoffer rol zitten. Vriendinnen die negatief in hun leven staan en hopen dat ik nog mee ga in hun verhaal. Vriendinnen die dan boos worden omdat ik zo positief in het leven sta. Vrienden die in elk verhaal het negatieve kunnen belichten in plaats van het positieve. En dat terwijl ik altijd het kadootje in elke situatie zoek.

Ja je raakt mensen kwijt onderweg tijdens jouw groei. Maar is dat erg? Als je dat erg vindt, zul je dus de plek in blijven nemen op het toneel, die voor jou bedacht is door je mede toneelspelers.

Maar als jij de regie over je toneelspel gaat nemen, de regie over jouw leven, heb jij ook de keuze om nieuwe toneelspelers aan te nemen. Toneelspelers die op dat moment in jouw leven beter aansluiten bij hoe jij in het leven staat.

Die het fijn vinden om jou verder op jouw pad te zetten. Die geloven in jou en jouw dromen. Die onbewust aanvoelen dat jij een hele grote speler bent. Eentje die nog groter mag groeien als jij jezelf dat toestaat.

Dat zijn de mensen die jou mee omhoog trekken i.p.v. tegenhouden omdat ze zelf niet durven te groeien. Zodra jij je bewust wordt van die onbewuste processen, zul je ook niet boos zijn op die mensen die jou altijd in die rol wilden houden. Je bent ze juist dankbaar dat ze op jouw pad zijn gekomen om jou die weerstand te geven. De weerstand die jou laat zien dat jij weer gegroeid bent.

Voel je na het lezen van mijn verhaal dat ik degene ben die jou verder op weg kan helpen naar het leven van jouw dromen, aarzel dan niet en vraag vandaag nog een Verhelderende Doorbraaksessie aan. Dan gaan we kijken hoe ik jou kan begeleiden op jouw pad.

Ik kijk er naar uit jou te begeleiden op weg naar jouw stralende toekomst.

Liefs,

Marian-José

P.S. Ik ben heel benieuwd of mijn verhaal je geraakt heeft. Herken je dingen? Heeft het je inzichten gegeven? Wil je het met me delen in een reactie hieronder? Dat zou ik echt super waarderen.