Zoals je misschien in eerdere blogs hebt gelezen ben ik op 8 januari geopereerd ivm met borstkanker.

En 10 dagen later hoorde ik de uitslag: het was een kleine tumor van 1.4 cm en er waren in de geen uitzaaiingen in de schildwachtklier gevonden.

Er zou geen hormoontherapie nodig zijn, maar wel bestraling.

Vanaf het begin had ik al gezegd dat ik geen hormoontherapie wilde. Tenminste niet de reguliere methode met reguliere medicijnen. Maar dat ik dan zou kiezen voor een Natuurlijke manier. Maar iets in mij zei ook steeds dat ik dat niet nodig zou hebben.

Voor mij voelde heel sterk dat ik dat al zo gemanifesteerd had dat ik het niet nodig zou hebben.

Maar dan was er nog één grote hobbel die ik moest nemen.

Het voelde steeds weer dat dit de grote uitdaging zou worden om mij mij zelf te blijven en te kiezen voor wat voor mij licht voelde.

En bestraling voelde vanaf het begin al zwaar qua energie.

Ik wilde cijfers…. wat zou het me opleveren in mijn geval, met mijn soort tumor, die het afgelopen jaar niet was gegroeid (wat ik kon voelen), geen uitzaaiingen, mooi ingekapseld.

Maar voor die cijfers moest ik bij de radioloog zijn,  zei de chirurg.

Dus had ik een paar week later een afspraak op de afdeling radiologie.

Daar hoorde ik dat als ik bestraling zou doen, de kans dat de tumor op dezelfde plek terug kwam over 10 jaar 2-3 % was. Zonder bestraling 5-8%.

Mijn reactie was direct dat ik het dan niet zou doen.

Het zou me dus zo’n 6 % winst opleveren en dan in overweging nemende alle schadelijke en/of vervelende bijwerkingen van bestraling, voelde ik weer dat het goed was dat ik mijn gevoel zou blijven volgen. 

De radioloog schoof wel, zoals ie letterlijk zei, alle bijwerkingen de prullenmand in.

We hebben nog een heel gesprek gehad over hoe ik kanker niet zie als een ziekte, dwz niet als een oorzaak, maar als een symptoom.

Dat ik er van overtuigd ben dat als ik ga aanpakken wat de borstkanker heeft veroorzaakt ik zeker die 6% ook wel zou kunnen overbruggen.

Ik noemde dat wij elke dag kankercellen aanmaken en dat als ons immuunsysteem goed werkt, deze ze ontdekt en verwijderd.  Dus dat ik er nu moest voor gaan zorgen dat mijn immuunsysteem weer optimaal gaat functioneren.

Volgens hem was dat niet zo. Logisch want zijn vakgebied is anders dan die van mij.

En er waren nog veel meer dingen waar wij anders over dachten….. maar dat is helemaal  oké.

Bij onderzoek van mijn borst liet ie mij nog even weten dat er al markers waren ingebracht door de chirurg. (Wist ik niet) Deze markers zijn er voor om bij bestraling de plek van de operatie goed te kunnen vinden.

Afgesproken dat ik nog een paar dagen bedenktijd zou nemen, zodat ik een goed doordachte keuze kon maken.

Maar als ik voelde wat het lichtst voor mij voelde, dan was mijn keuze al gemaakt.

Ik heb die extra dagen gebruikt om goed bij mezelf naar binnen te gaan en te voelen of ik 100 % stond achter de keuze die ik wilde maken.

Afiena, de vriendin die ook voor mijn hondjes gezorgd en die er ook voor mij was toen ik na de operatie niet de eerste nacht alleen thuis mocht zijn, was ook weer met me mee naar het gesprek.

Toen we terug naar de auto liepen zei ik: ‘Ik voelde dat ik heel erg in mijn energie, mijn centrum moest blijven tijdens het gesprek. Want even dacht ik bijna ‘of zal ik het toch maar doen’…”

Zij zei toen: ‘Ja dat kan ik me voorstellen. Want ja, zij hebben die trein in gang gezet en zij willen hoe dan ook naar Maastricht. Dus alle argumenten die jij gebruikt, dat jij misschien naar Amsterdam wilt, of gewoon uit die trein wil stappen, zijn onzin en worden van tafel geveegd.”

We hadden het vaker samen over die trein gehad……  want ja zo voelt het.

Logisch dat zij alle protocollen in werking zetten vanaf het moment dat je het ziekenhuis binnenstapt.

Maar bij mij passen die protocollen niet meer.

Ik sta zo anders in mijn leven nu… en zeker na de diagnose ‘borstkanker’ voel ik meer en meer dat ik mag vertrouwen op wat ik voel en zeker ook op wat ik geleerd heb in mijn opleidingen.

Ik zei nog tegen de radioloog:

“Ik neem niet zo maar aan als iemand zegt dat er geen bijwerkingen of geen ernstige bijwerking, schadelijke gevolgen zijn.

Dat zeiden artsen ook zo’n 62 jaar geleden toen mijn moeder van mij zwanger was en zij het DES-Hormoon kreeg voorgeschreven. Het zou alleen maar helpen om een miskraam te voorkomen.

12 jaar later bleek ineens dat wereldwijd allerlei jonge meisjes baarmoederhalskanker kregen. En moest ik ineens mee naar de huisarts voor mijn eerste inwendig onderzoek (hoezo traumatisch…)

Ineens was ik een DES-dochter. En hele grote kans, dat ik daardoor nooit zwanger ben geworden.

Nee, ik neem ook geen vaccin tegen Covid-19….. “

Ik zei ook nog: ‘Misschien is dat wat mij overkomen is als DES-dochter wel de reden dat ik me ben gaan verdiepen in de Holistische/ Energetische Geneeswijzen.”

Eerlijk gezegd besefte ik me dat voor het eerst toen ik dat zo uit sprak. Het kwam écht binnen!

Ik zag de radioloog me boven zijn mondkapje aankijken alsof ie echt dacht “ach mevrouw wat erg dat u zo denkt. Wij hebben echt het beste met u voor”

Het maakt me ook niet uit wat hij denkt… of wat er nu in mijn dossier staat.

Wat mij uitmaakt is dat ik trouw blijf aan wat mijn hart mij ingeeft.

Zolang je je hart voelt, klopt het altijd.

Ik zet mijn ontdekkingstocht voort… op zoek naar de oorzaak van de borstkanker.  Ik heb al oude trauma’s gevonden en vooral de rode draad daarvan in mijn leven.

En heb al veel goede supplementen en voeding gevonden.

Maar zeker die emotionele trauma’s oplossen is heel belangrijk….

Voeding en supplementen zijn ook weer iets van buitenaf. Het is echt belangrijk om naar binnen te keren en daar de heling te beginnen.

Daarover een volgende keer meer.

Nogmaals wil ik benadrukken dat ik enorm veel respect heb voor vrouwen die een andere keuze hebben gemaakt nadat ze de diagnose borstkanker hebben gekregen.

Elke vrouw en elke situatie is anders.

Ik laat alleen maar zien welke keuzes ik maak en hoe ik tot die keuzes kom.

Wie weet inspireer ik je.

Voel je na het lezen van deze blog dat jij ook wilt leren hoe jij meer in je zelf mag geloven en op jezelf te vertrouwen, neem contact met mij op voor een Verhelderende Doorbraaksessie en samen gaan we kijken hoe ik jou kan coachen.

Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten en te mogen coachen op weg naar een leven vol geluk en waarin jij je in balans voelt.

En woon je niet in de buurt van Groningen? Mijn coaching kan ook prima via Zoom of Video bellen.

Ken jij een vrouw die zich zal herkennen in het bovenstaande verhaal, deel dit dan met haar.

Wil je meer weten over wie ik ben en waarom ik je graag wil coachen? Kijk dan even hier.

Liefs, Marian-José

P.S. Like ook mijn facebook pagina en blijf altijd op de hoogte van tips en nieuwtjes hoe jij meer uit je leven kan halen. Je hebt mij dan altijd als coach op zak.