Ik ken een vrouw die toen ze jong was het ene na het andere vriendje had. Ze was happy omdat het haar een goed gevoel gaf dat ze eigenlijk nooit zonder vriendje was.

Oké, veel van de vriendjes konden niet de goedkeuring van haar ouders doorstaan, maar dat deed er niet toe. Zij bepaalde zelf wel wie ze wilde. En toen ze niet mocht samenwonen met één van hen, huurde ze, terwijl haar ouders op vakantie waren, een woning en ging voor het eerst samenwonen.

18 was ze toen. Het ging al snel niet zo lekker in de relatie, omdat het vriendje losse handjes bleek te hebben. Tijdens woordenwisselingen was hij degene die, als ie het niet kon winnen met woorden, haar wel op een andere manier liet zien dat hij de baas was.

En na dat vriendje kwam een vriendje dat niet echt contact had met zijn gevoel, maar ze had nu wel een vriendje die niet sloeg. Ze had een grote wens en dat was een kindje krijgen. Maar laat nou net deze vriend geen zin hebben in een kind. Na 12 jaar maakte ze een einde aan de relatie omdat ze besefte dat deze man niet degene was om gelukkig oud mee te worden.

Ze had iemand ontmoet die haar liet inzien dat ze verder moest. Dat ze moest groeien en dat ze stil zou blijven staan als ze bij haar vriend bleef. Deze nieuwe man werd de liefde van haar leven, maar helaas was hij al getrouwd en had hij haar ook heel duidelijk aangegeven dat hij nooit bij zijn vrouw zou weg gaan. Hij gaf haar aan dat ze niet afhankelijk moest zijn van zijn liefde. Dat zij genoegen nam met enkele kruimels terwijl de hele koeken om haar heen lagen. Zij zei dat ze voldoende aan de kruimels had. Maar uiteindelijk kreeg ze ook geen kruimels meer en ging ze verder op haar zoektocht naar geluk.

Nog enkele vriendjes volgden. Ze ontmoette een man die heel lief was, maar na 2 maanden toch aangaf niet verder te willen. Ze ging door een hel. Ondertussen overleed ook nog haar vader en zakte ze steeds verder weg. Depressies en antidepressiva leken haar toekomst.

Uiteindelijk kreeg ze een relatie met een man die meer hield van zijn drugs dan hij haar liefde kon geven. Alhoewel hij op zijn manier toch echt zijn best deed en haar met respect behandelde.

De laatste waar ze het geluk hoopte te krijgen was een man die achteraf alcoholist bleek te zijn en erg losse handen had. Deze man had totaal geen eigenwaarde en zag al helemaal niet haar waarde. Alsof dat nog niet genoeg was werd ze door hem niet alleen fysiek mishandeld maar ook emotioneel mishandeld.

Ze zag gelukkig kans uit deze relatie te stappen na 1 ½ jaar.

Wat was haar redding? Ze zag in dat ze haar geluk niet kon laten afhangen van een ander. Dat ze een relatie niet nodig had om gelukkig te worden en dat het tijd werd om te kijken naar wat haar écht diep van binnen gelukkig maakte.

Ze keek op een dag, zo’n 20 jaar geleden, naar een aflevering van Oprah Winfrey. Deze ging over relaties en hoe wij vrouwen geneigd zijn om een man en zijn woorden mooier te maken dan ze zijn omdat wij zo graag in het sprookje willen geloven. Ze zei: “When it quacks like Duck, it is a Duck”

Die ene zin opende haar ogen. Die ene zin zorgde ervoor dat ze besefte dat ze altijd in de mooie verhalen had geloofd omdat ze heel diep van binnen bang was om alleen te zijn.

De laatste relatie deed haar ook beseffen dat ze toch wel erg weinig van zich zelf had gehouden als ze een ander had toegestaan haar zo te behandelen. Dat zou haar niet weer overkomen, besloot ze. Niet vanuit boosheid of verdriet.

Ze besloot om haar ware kracht terug te nemen en begon aan haar avontuur om steeds meer zichzelf te worden en van zichzelf te houden. Te gaan voor haar geluk van binnen uit.

Ze besefte steeds meer dat de wereld om je heen een spiegel is van jezelf. Dat je aantrekt wat je uitzendt. Dus onbewust had zij mannen aangetrokken die haar lieten zien hoe ze over zich zelf dacht. En dat beeld van zichzelf moest dus veranderen om haar leven te kunnen veranderen. Ze is toen een weg ingeslagen die ze nog steeds volgt.

En bij elke stap die ze zet, ontdekt ze meer en meer hoe mooi het leven is.

Is deze vrouw een cliënt van me die ik geholpen heb op weg naar wat haar echt gelukkig maakt? Nee. Deze vrouw ken ik zo goed omdat ik zelf deze vrouw ben. De vrouw die ik was voordat ik echt realiseerde wie ik diep van binnen ben. Ik was de vrouw die haar geluk liet afhangen van anderen. Die dacht een ander nodig te hebben. Die nog niet het verschil kende tussen ‘iemand nodig hebben’ en ‘het leuk vinden om bij/ met iemand te zijn’.

Ik vertel dit verhaal vaak ook aan vrouwen die bij mij komen voor coaching. Niet omdat ik het leuk vind om over mezelf te vertellen. Maar om hen te laten zien dat het mogelijk is om jezelf te veranderen.

Dat je kunt kiezen om dingen die niet goed voelen los te laten. Dat je kunt kiezen voor die dingen die je echt blij maken. Die licht voelen en waar je je goed bij voelt. Dat jij écht voor je zelf kunt kiezen. Voor je zelf mág kiezen.

Dat de wereld om je heen écht verandert als jij verandert en andere keuzes maakt.

Dat is waar ik jou graag mee help. Als jij na het lezen van dit verhaal voelt dat jij ook die stap wilt maken om voluit te leven, wilt groeien en vooral gelukkig wilt zijn, aarzel dan niet en neem contact met me op voor een Verhelderende Doorbraaksessie. We gaan dan kijken wat ik waar ik je mee kan helpen zodat jij je niet langer meer klein maakt.

Ik kijk er naar uit om samen met jou die krachtige vrouw te ontmoeten. De krachtige stralende vrouw die overvloed kent op alle gebieden die ze wil.

En woon je niet in de buurt van Groningen? Mijn coaching kan ook prima via Skype of Video bellen.

Ken jij een vrouw die zich zal herkennen in het bovenstaande verhaal, deel dit dan met haar. Zodat zij ook stappen kan gaan zetten.

Liefs, Marian-José